Op de 100-procent-bitcoiners na, is iedereen die dit jaar iets met crypto gedaan heeft in contact gekomen met smart contracts. Door de opkomst van honderden DeFi-protocollen en de populariteit van NFT’s zijn smart contracts onmisbaar geworden in de hele branche.
Ethereum, Solana, en Polkadot hebben er een heel verdienmodel omheen gebouwd en sinds 12 september biedt Cardano ook smart contracts.
Cardano koers steeg dankzij smart contracts
Op die datum lanceerde Cardano een update genaamd Alonzo en is het mogelijk voor programmeurs om apps te bouwen op basis van deze smart contracts. Investeerders genoten van het momentum want de ADA koers bleef maar stijgen in aanloop naar 12 september. Maar Charles Hoskinson, de oprichter van Cardano, vindt dat niet genoeg, volgens hem doet de term ‘smart contracts’ geen recht aan wat Cardano eigenlijk doet.
Smart contracts doen iets anders
De discussie rondom de terminologie werd aangewakkerd nadat een gebruiker erop wees dat wat Cardano doet eigenlijk heel anders is dan smart contracts. De gebruiker, @_KtorZ_, wees erop dat het netwerk afwijkt van wat gevestigde smart contracts-platforms doen, verwijzend naar het netwerk als ‘atypisch.’
‘Vergeleken met de meeste bestaande smart-contractplatforms, gaat Cardano een heel andere kant op. De laatste tijd hebben we veel discussies gezien over “concurrency issues” en “EUTXO vs accounts”. Hoewel even expressief, is de programmeerbaarheid van Cardano anders en atypisch.’
Zegen van Hoskinson
Hoskinson deelde zijn mening via twitter, en zei dat hij het eens was met KtorZ en erop wees dat de term smart contracts geen recht doet aan wat het platform doet. In plaats daarvan is er een nieuwe term nodig om de mogelijkheden van het netwerk te beschrijven.
Deze nieuwe term waarmee Hoskinson instemde, is ‘programmable validators’. Dit laat zich vertalen tot programmeerbare nodes.
KtorZ legde verder uit dat je, in tegenstelling tot bestaande platforms zoals Ethereum en Solana, niet zomaar een smart contract op Cardano kunt implementeren. ‘In plaats daarvan wordt er impliciet naar nodes verwezen door hashes voordat ze worden gebruikt, en ze worden onthuld bij activering.’
Dit betekent dat de nodes niets op het netwerk produceren. Het enige wat ze eigenlijk doen is ‘gewoon goedkeuren.’