Bitcoin wordt vaak de hemel in geprezen als het ultieme betaalmiddel en een perfecte waardeopslag. Je kan het geld overal ter wereld heen sturen en het heeft een maximaal aantal; hierdoor vindt er geen inflatie plaats. Toch kunnen deze dingen elkaar tegen werken. Hoe zit dat?
Bitcoin als betaalmiddel
Ongeveer elke tien minuten wordt er een nieuw blok toegevoegd aan de Bitcoin-blockchain. Hierin worden transacties opgeslagen van mensen die Bitcoins naar elkaar sturen. Het maakt niet uit of iemand het naar de andere kant van de wereld stuurt, of dat het jouw buurman is die de Bitcoins mag ontvangen; het gaat allemaal even makkelijk.
De blokken die deze transacties mogelijk maken, worden ‘gevonden’ door computers die wiskundige codes kraken. De eerste computer die een code kraakt, krijgt een beloning voor dit bewijs van werk (Proof of Work). Op dit moment zijn dat 6,25 Bitcoins, en elke 4 jaar wordt deze beloning gehalveerd (de halving). Dit zijn dan ook de énige Bitcoins die er nog bijkomen.
Bitcoin als waardeopslag
Wat veel mensen niet weten, is dat er al bijna 19,3 miljoen BTC in omloop is. Leg dit tegenover het maximale aantal van 21 miljoen Bitcoins, en je weet dat er al 92% van alle Bitcoins gemined zijn (!!!). Hierdoor kan het aanbod dus nog maar 8% stijgen, terwijl de vraag oneindig kan stijgen.
Dit maakt Bitcoin voor veel mensen het ideale middel voor waardeopslag. Want als de vraag alleen maar toe zal nemen – en het aanbod nagenoeg hetzelfde blijft – zorgt dit ervoor dat de koers van Bitcoin flink in waarde kan stijgen.
Waarom werkt dit elkaar tegen?
Als je dit tegenover Bitcoin als betaalmiddel legt, klopt er iets niet. Want als Bitcoin ideaal is voor waardeopslag, waarom zou je het dan nog uit willen geven als betaalmiddel? Je gaat niks weggooien waarvan je weet dat het later meer waard wordt.
Bij de euro is het simpeler: die wordt elk jaar minder waard door inflatie. Het is dus makkelijker om het uit te geven en je niet schuldig te voelen. Daarnaast kiezen ook veel mensen ervoor om deze euro’s te investeren in iets wat in waarde kan stijgen – Bitcoin bijvoorbeeld.
Hierdoor lijken de twee ‘use-cases’ (het nut van) Bitcoin elkaar tegen te werken.
Antwoorden van onze BLOX experts
De vraag van de titel van dit artikel kwam tot stand door een gesprek bij het koffieautomaat, en de antwoorden zullen we hieronder toelichten:
Jerrymie Marcus
“Zoals ik er naar kijk is de use-case niet zwart of wit”, vertelt Jerrymie. “Het nut van Bitcoin is in elk gebied anders. Zo is het nu een waardeopslag in Argentinië, maar kan (via het Lightning Netwerk) morgen een betaalmiddel zijn in Libanon, waar de banken gesloten zijn. Het is erg afhankelijk van de situatie.”
“Stel dat Bitcoin 1 miljoen euro waard is, dan maakt het uitgeven van een sat (klein deel Bitcoin) ook niet meer uit. Dat is een relatief klein Bitcoin-bedrag dat je uitgeeft. Maar op dit moment is Bitcoin als betaalmiddel in Nederland eigenlijk alleen voor de puristen die er ideologische argumentatie op nahouden”
Thom Derks
“Het feit dat je bitcoin in je hoofd met je kunt meedragen en binnen 10 minuten naar de andere kant van de wereld kunt sturen maakt het in mijn ogen ongeëvenaard”, zo legt Thom uit. “Vergelijk het met goud dat in principe dezelfde functies vervult, maar goud kent een jaarlijkse inflatie van 1-2 procent, de opslag is relatief duur, en het duurt dagen om het naar de andere kant van de wereld te versturen.
“Daarnaast moet je het ook nog eens controleren op echtheid. Bitcoin is in die zin een verbeterde en meer efficiënte versie van goud. Voor mij is dat de belangrijkste ‘use-case’ van Bitcoin; gegarandeerde schaarste die je binnen tien minuten overal ter wereld kunt verkopen.
Volgens hem hoeft dat Bitcoin ook niet minder geschikt te maken als betaalmiddel. “In principe maakt het niets uit of je met euro’s of Bitcoin betaalt. De euro’s die je voor de betaling gebruikt had je ook kunnen gebruiken om Bitcoin te kopen.”
Hoe denk jij hierover? Laat het ons weten in de reacties!